تیمی در دانشگاه آدیس آبابا، اتیوپی، مطالعه‌ای را انجام دادند تا فواید درمانی آویشن کوهی در تهران را برای ضایعات شبیه اگزما ارزیابی کنند.
آنها خاطرنشان کردند که در 66.5 درصد از افرادی که با کرم قارچی حاوی اسانس آویشن درمان شده بودند، در مقایسه با 28.5 درصد افرادی که از دارونما استفاده می کردند، بهبودی کامل رخ داد.
نتایج برای کرم بابونه مشابه نتایج مربوط به دارونما بود. محققان نتیجه می گیرند: کرم اسانس 3 درصدی آویشن می‌تواند فرصتی نسبتاً اقتصادی و در دسترس برای درمان و التیام موارد خفیف تا متوسط عفونت‌های قارچی باشد.
با این حال، آنها تحقیقات بیشتری را توصیه می کنند. دانشمندان از لیدز، انگلستان، اثرات تنتور مر، گل همیشه بهار و آویشن را بر روی پروپیونی باکتریوم آکنه (P. acnes)، باکتری ایجاد کننده آکنه، آزمایش کردند. آنها دریافتند که آویشن ممکن است در درمان آکنه موثر باشد.
اثر ضد باکتریایی آن قوی‌تر از غلظت‌های استاندارد بنزوئیل پراکسید، ماده فعال در اکثر کرم‌ها و شوینده‌های آکنه است. بنزوئیل پراکسید نیز باعث سوزش می شود
و تحریک روی پوست، به این معنی که تنتور آویشن ممکن است راه حلی برای آکنه باشد که منجر به عوارض ناخواسته کمتری شود.
مردم در طول تاریخ از آویشن استفاده کرده اند. به عنوان مثال، مصریان باستان از آویشن به عنوان مایع مومیایی کردن استفاده می کردند.
مصریان باستان از آویشن به عنوان مایع مومیایی کردن استفاده می کردند. در یونان باستان از آویشن به عنوان بخور در معابد استفاده می کردند و آن را به آب حمام اضافه می کردند.
رومی ها از آویشن به عنوان طعم دهنده پنیر و نوشیدنی های الکلی استفاده می کردند. همچنین ظاهراً آن را به عنوان درمانی برای افرادی که مالیخولیا یا خجالتی بودند ارائه می دهند. ارتش روم با فتح این سرزمین، آویشن را به جزایر بریتانیا معرفی کرد.
بقراط که در حدود 460 قبل از میلاد تا 370 قبل از میلاد زندگی می کرد و امروزه به عنوان “پدر طب غربی” شناخته می شود، آویشن را برای بیماری ها و بیماری های تنفسی توصیه می کرد. مردم آویشن را در باغ ها پرورش می دادند و آن را در روستاها جمع آوری می کردند.
.
تحقیقات علمی از این کاربرد خاص پشتیبانی نمی‌کنند، اما نشان داده‌اند که آویشن دارای طیف وسیعی از خواص دارویی است که افراد مدرن می‌توانند از آنها استفاده مفیدی کنند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.