لازم به ذکر است که دارو گیاهی در درمان بیماری هایی مانند سرطان پیشرفته و در مواجهه با بیماری های عفونی جدید بی اثر است. علاوه بر این، داروهای سنتی به طور گسترده ای طبیعی و بی خطر هستند، یعنی سمی نیستند.
این لزوماً درست نیست، به ویژه هنگامی که گیاهان با داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه یا سایر گیاهان مصرف می شوند، همانطور که بسیار رایج است (کانتر و ارنست 2004؛ قاتو و همکاران 2008؛ لویا، گونزالس-استوارت و ریورا). 2009؛ کوهن و ارنست 2010).
صرف نظر از اینکه چرا یک فرد از آن استفاده می کند، طب سنتی خدمات مراقبت های بهداشتی مهمی را ارائه می دهد، چه مردم دسترسی فیزیکی یا مالی به داروی آلوپاتیک داشته باشند، و این یک شرکت تجاری جهانی در حال شکوفایی است (Engebretson 2002; Conboy et al. 2007; Evans et al. 2007). ).
در سال 1990، هزینه های مرتبط با درمان «جایگزین» در ایالات متحده 13.7 میلیارد دلار آمریکا برآورد شد. این میزان تا سال 1997 دوبرابر شد و داروهای گیاهی سریعتر از هر درمان جایگزین دیگری رشد کردند (ایزنبرگ و همکاران 1998).
در استرالیا، کانادا و انگلستان، هزینه سالانه طب سنتی به ترتیب 80 میلیون دلار، 1 میلیارد دلار و 2.3 میلیارد دلار آمریکا برآورد می شود. این ارقام نشان دهنده گنجاندن داروهای گیاهی و سایر اشکال طب سنتی در بسیاری از سیستم های مراقبت بهداشتی و گنجاندن آن در آموزش پزشکی است.
به اطلاعات بهداشتی عمده استفاده از داروهای گیاهی برای ارتقای سلامت و درمان بیماری‌های مزمن و تهدیدکننده زندگی است. با این حال، استفاده از داروهای سنتی زمانی که مرسوم باشد افزایش می یابد
پزشکان در بسیاری از نقاط جهان توسعه یافته.
ارزش تجاری کل بازار اتنوبوتانیکال را نمی توان نادیده گرفت. به عنوان مثال، در سال 1995، کل گردش مالی داروهای گیاهی بدون نسخه در داروخانه ها معادل تقریبا 30 درصد از کل گردش مالی داروهای بدون نسخه در آلمان بود و در ایالات متحده، خرده فروشی سالانه محصولات گیاهی برآورد شد.
5.1 میلیارد دلار آمریکا باشد. در هند، طب گیاهی یک عمل رایج است و حدود 960 گونه گیاهی توسط صنایع گیاهی هند استفاده می شود که از این تعداد 178 گونه با حجم بالا و بیش از 100 تن در سال است (ساهو 2010).
در چین، ارزش کل داروهای گیاهی تولید شده در سال 1995 به 17.6 میلیارد یوان چین رسید (تقریباً 2.5 میلیارد دلار آمریکا؛ آیزنبرگ و همکاران 1998؛ WHO 2001).
این روند ادامه یافته است و درآمد سالانه در اروپای غربی در سالهای 2003-2004 به 5 میلیارد دلار رسید (De Smet 2005). در چین، فروش دارو گیاهی در سال 2005 بالغ بر 14 میلیون دلار است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.